Blog

#droom #visioen #visionairedroom

“Vertaler van Licht.”

In de bergen wandel ik over een diep uitgesleten pad. De omgeving wordt verlicht door een vreemd soort fel Wit Licht. De zon schijnt maar daar komt het Witte Licht niet vandaan. Ik denk nog dit is vreemd maar ik voel dat het helemaal goed is. Het voelt heel vertrouwd, als een oude kennis die ik al lang heb gemist.

Het pad is breed. Ik besef dat het geen pad voor trekdieren is maar dat er mensen hebben gelopen. Er zijn afdrukken die zowel naar omhoog als naar omlaag lopen. Het ziet er naar uit dat er door de tijd veel mensen zijn gepasseerd. Op dit moment zie ik niemand. Ik zie niemand maar ik voel wel dat er op mij wordt gelet.

Rustig wandel ik door. Ik geniet van de omgeving, de zonnewarmte en het bijzondere Witte Licht. De bergtoppen zijn begroeit met grassen en lage struikjes en verderop ligt er zelfs sneeuw. Ondanks de sneeuw voelt het aangenaam warm en behaaglijk. Er heerst een serene sfeer.

Dan sta ik plots voor een poort. Een grote houten poort met 2 deuren. Deze deuren zijn zeker wel 8 meter hoog. Zowel links als rechts van de poort strekt zich een hoge muur uit. De uiteindes zijn niet zichtbaar. Dit besef ik me heel bewust. Ik sta voor de keuze of door de poort gaan of het pad terug naar het dal volgen.

Ik twijfel en kijk of er een bel is maar nee die is er niet. Ik kijk of er een klink is maar ook die is er niet. Ik twijfel, en overweeg om dan maar terug te gaan. Dan duw ik tegen de poort, er gebeurd niets. Ik duw harder en nog harder. Ik duw uit alle macht maar er is geen enkele beweging in die poort te krijgen.

Ik word een beetje boos en ook een beetje opstandig en nog veel meer emoties schieten door mij heen. Dan komt er een soort rust over mij, het Witte Licht streelt mij over mijn haar en ik voel, een soort weten, een Zijn. Mijn energie zakt duidelijk in in mijn lichaam en ik besluit om vanuit mijn hart de poort te openen. Ik “weet” plots dat ik weet hoe de poort zich opent. Net zoals die zich heeft gesloten zal die zich ook weer openen.

Nu dit helder is in mijn weten moet ik lachen en denk aan het sprookje van Aladin en de veertig rovers, Sesam open U. En terwijl ik nog aan het nagenieten ben van mijn besef en mijn ontspanning draaien de deuren voor mij open. Geruisloos en sereen opent zich de poort van weten.

Ik stap door de poort, of beter gezegd ik drijf, zweef, vloei door de poort. Mijn voeten lopen maar ze raken geen grond en toch word ik gedragen. Het voelt heel fijn en vertrouwd, alsof dit is hoe het “hoort” te zijn. Het bijzonder Witte Licht is hier nog lichter, mooier, bijzonderder. Onbeschrijfelijk en tegelijkertijd zo waar.

Ik sta op een pad van licht. Over dit pad komt iemand naar me toe. En verderop staan nog hele groep personen toe te kijken. De persoon stop voor mij en zegt; ‘Welkom thuis Vertaler van Licht’. Ik ben verbluft en tegelijk glimlach ik en dank de persoon voor haar woorden. Ik zeg; ‘Ik ben ook blij weer thuis te zijn’. Ik ben blij dat ik het pad weer heb gevonden en dat ik me weer bewust ben van mijn contact met het Witte Licht. De persoon zegt; ‘Wij hebben op u gewacht Maoi Hendra, wij wachten op instructies’. En ik zeg; ‘het is tijd mijn kinderen’. De tijd om de vertaling van het Witte Licht op aarde neer te laten dalen is gekomen. Nu niet alleen voor ingewijden maar voor iedereen, voor alle zielen die in een menselijk lichaam zijn geïncarneerd.

Ik begeef me naar de groep toe, zij wijken uiteen om mij te laten passeren. Ik kom bij een soort podium uit en ik ga de trappen op. Daar ontmoet ik een persoon in Goud Licht. Ik krijg een ‘Teken’. Een soort groet, een soort van toestemming. Het voelt heel warm en vertrouwd. En dan ben ik wakker. En terug in het hier en nu.

Ik voel het ‘Teken’ in mij resoneren. Ik ben een “Vertaler van Licht”.

@Marieta

0 Reacties

Reageer op dit bericht